عمل ماستکتومی

عمل ماستکتومی و درمان سرطان سینه

اگر به‌تازگی با تشخیص سرطان سینه مواجه شده اید، مطمئناً اصطلاح جراحی ماستکتومی و یا خارج کردن کل بافت سینه، از سوی پزشکان معالج یا در فضاهای درمانی به گوشتان رسیده است. در این مطلب به شرح دقیق جراحی ماستکتومی، عوارض جانبی و مراقبت‌های پس از انجام عمل و همچنین نحوه مواجه با تأثیرات عاطفی ماستکتومی بر نجات‌یافتگان سرطان سینه می‌پردازیم.

شنیدن اصطلاحات پزشکی ناآشنا و عجیب و غریب در روزهای اولیه تشخیص بیماری احتمالاً اضطراب و اندوه خود بیمار و خانواده و عزیزانش را چندین برابر می‌کند. با این حال، جستجو و مطالعه‌ی دقیق درباره‌ی ماهیت بیماری، فرایندهای درمانی و مراقبت‌های پس از بهبود موجب تسلی خاطر و بازگشتن آرامش خاطر شما خواهد شد.

جراحی ماستکتومی چیست و برای چه نوع بیمارانی انجام می‌شود؟

ماستکتومی نوعی عمل جراحی پس از تشخیص سرطان سینه بدخیم است که طی آن کل بافت سینه بیمار خارج می‌شود. جراحی ماستکتومی در صورتی انجام می‌گیرد که امکان درمان بیمار با جراحی حفظ سینه (لامپکتومی)، که بیشتر بافت سینه را حفظ می‌کند، وجود نداشته باشد. همچنین، اگر بیمار خانم به دلایل شخصی ماستکتومی را به جراحی حفظ پستان ترجیح دهد، تحت جراحی ماستکتومی قرار خواهد گرفت. به‌علاوه، بیمارانی که در معرض خطر ابتلا به سرطان پستان دوم هستند، گاهی اوقات جراحی ماستکتومی دوبل (برداشتن هر دو سینه) را انتخاب می‌کنند.

هر دو نوع جراحی ماستکتومی و لامپکتومی به‌عنوان درمان‌های موضعی برای سرطان سینه شناخته می‌شوند که برخلاف درمان‌های سیستمیک، مانند شیمی درمانی، هورمون درمانی یا ایمونوتراپی، ناحیه تومور را هدف قرار می‌دهند.

در روش‌های سنتی برای درمان تمام انواع سرطان‌های سینه، کل بافت سینه برداشته می‌شد. در حال حاضر، تصمیم برای انجام ماستکتومی به عوامل مختلفی از جمله اندازه پستان، تعداد ضایعات، تهاجم بیولوژیکی سرطان پستان، در دسترس بودن پرتوهای کمکی و تمایل بیمار به پذیرش ریسک بالاتر عود تومور پس از انجام جراحی بستگی دارد.

در ویدیو زیر تمامی روش‌های جراحی سرطان سینه به طور شماتیک توضیح داده‌شده است.

انواع جراحی ماستکتومی

انواع مختلفی از جراحی ماستکتومی وجود دارد، که بر اساس نحوه انجام جراحی و مقدار بافت برداشته‌شده، دسته‌بندی می‌شوند:

جراحی ماستکتومی سیمپل (ماستکتومی توتال)

در روش جراحی ماستکتومی سیمپل یا توتال، جراح کل سینه شامل نوک پستان، آرئول (هاله پستان)، فاشیا یا پوششِ عضله سینه‌ای ماژور (عضله اصلی قفسه سینه) و پوست را برمی دارد. بسته به وضعیت درگیری بافت‌ها، ممکن است برخی از غدد لنفاوی زیر بغل برداشته شوند. اکثر بیماران خانم پس از انجام جراحی ماستکتومی ساده در صورت بستری شدن در بیمارستان، با فاصله یک روز ترخیص خواهند شد و می‌توانند به خانه بروند.

ماستکتومی رادیکال اصلاح‌شده (Modified)

جراحی ماستکتومی رادیکال اصلاح‌شده، ماستکتومی ساده را با برداشتن غدد لنفاوی زیر بازو، که به آن دیسکسیون غدد لنفاوی زیر بغل گفته می‌شود، ترکیب می‌کند.

ماستکتومی سیمپل یا اصلاح شده

ماستکتومی رادیکال

ماستکتومی رادیکال یکی از انواع ماستکتومی گسترده است که در حال حاضر به‌ندرت انجام می‌شود. در جراحی ماستکتومی رادیکال، جراح کل سینه، غدد لنفاوی زیر بغل و ماهیچه‌های سینه‌ای (دیواره قفسه سینه) زیر سینه را خارج می‌کند. این نوع ماستکتومی در گذشته بسیار رایج بود، اما جراحی‌هایی با وسعت کم‌تر، مانند ماستکتومی رادیکال اصلاح‌شده، به همان اندازه موثر هستند و عوارض جانبی کم‌تری به‌همراه دارند.

در حال حاضر، جراحی ماستکتومی رادیکال اغلب در مواردی انجام می‌شود، که تومور در حال رشد به سمت عضلات سینه باشد.

جراحی ماستکتومی محافظ پوست

در نوع ماستکتومی محافظ پوست، بیشتر پوست روی سینه در جای خود باقی می‌ماند. فقط بافت سینه، نوک سینه و آرئول برداشته می‌شود. میزان برداشتن بافت پستان در نوع ماستکتومی محافظ پوست مشابه ماستکتومی ساده است. همچنین، در حین جراحی می‌توان از ایمپلنت یا بافت سایر قسمت‌های بدن برای بازسازی و ترمیم ظاهر سینه استفاده کرد.

بسیاری از بیماران خانم انجام ماستکتومی محافظ پوست را ترجیح می‌دهند، زیرا مزیتهایی از جمله رشد کم‌تر بافت اسکار و ظاهر بازسازی‌شده سینه را به همراه دارد. اگرچه، ممکن است برای تومورهای بزرگ‌تر یا تومورهایی که نزدیک به سطح پوست هستند جراحی ماستکتومی محافظ پوست مناسب نباشد. خطر عود سرطان با جراحی ماستکتومی محافظ پوست مشابه سایر انواع دیگر ماستکتومی است.

جراحی ماستکتومی با حفظ نوک پستان

ماستکتومی با حفظ نوک پستان، مشابه جراحی ماستکتومی محافظ پوست است که بافت پستان برداشته می‌شود اما پوست سینه در جای خود باقی می‌ماند. با این تفاوت که در جراحی ماستکتومی با حفظ نوک پستان، نیپل و آرئول حذف نمی‌شوند. عمل جراحی ماستکتومی با حفظ نوک پستان می‌تواند با جراحی ترمیم و بازسازی سینه دنبال شود.

اغلب جراحان بافت پستان زیر نوک پستان و آرئول را برای بررسی سلول‌های سرطانی در طول عمل برمی‌دارند. اگر سرطان در بافت یافت شود، نوک پستان و هاله پستان نیز باید برداشته شوند.

ماستکتومی با حفظ نوک پستان اغلب برای زنانی که سرطان کوچک و در مراحل اولیه دارند، و ناحیه رشد تومور از نوک پستان و آرئول دور است (بیش از 2 سانتی متر) و هیچ نشانه‌ای از سرطان در پوست یا نوک سینه وجود ندارد، گزینه‌ی مناسبی است.

مانند سایر عمل‌های جراحی، انجام عمل ماستکتومی با حفظ نوک پستان نیز خطراتی به‌همراه دارد. پس از جراحی، ممکن است فرایند خون‌رسانی در نوک پستان به‌درستی انجام نشود و باعث کوچک شدن یا تغییر شکل بافت شود. از آنجایی که اعصاب ناحیه سینه نیز به‌همراه دیگر بافت‌ها حذف می‌شوند، اغلب ممکن است احساس کمی در نوک پستان باقی بماند یا اصلاً احساس نشود.

اگر بیمار سینه‌های بزرگ‌تری داشته باشد، پس از ترمیم و بازسازی سینه، نوک پستان ممکن است از جای خود خارج شود. در نتیجه، بسیاری از پزشکان احساس می‌کنند که انجام جراحی ماستکتومی با حفظ نوک پستان در زنانی که سینه‌های کوچک تا متوسط دارند نتیجه بهتری ارائه می‌دهد.

در جراحی ماستکتومی با حفظ نوک پستان اسکار قابل مشاهده کم‌تری به جا خواهد ماند، اما خطر باقی ماندن بیش‌تر بافت سرطانی پستان، نسبت به سایر اشکال ماستکتومی وجود دارد.

عوارض این نوع جراحی ممکن است به خطر بیشتر ابتلا به سرطان بدخیم در مقایسه با ماستکتومی ساده یا محافظ پوست منجر شود.

با این حال، پیشرفت در تکنیک‌های انجام جراحی به کاهش خطرات ماستکتومی با حفظ نوک پستان کمک کرده است و خطر بازگشت سرطان در همان ناحیه تقریباً مانند سایر انواع دیگر ماستکتومی است. اکثر متخصصان ماستکتومی نگهدارنده نوک پستان را یک درمان قابل قبول برای سرطان سینه در موارد خاص می‌دانند.

همانند ماستکتومی محافظ پوست، متخصصان نیز توصیه می‌کنند که این نوع ماستکتومی توسط تیمی از جراحان مجرب و متخصص در انجام این نوع ماستکتومی انجام شود.

ماستکتومی دوبل

نوعی از جراحی ماستکتومی که طی آن هر دو سینه فرد بیمار به‌صورت کامل برداشته می‌شود، ماستکتومی دو‌طرفه نامیده می‌شود. ماستکتومی دوطرفه گاهی اوقات به‌عنوان جراحی کاهش‌دهنده خطر (یا پیشگیرانه) برای زنانی که در معرض خطر بسیار بالای ابتلا به سرطان سینه هستند، مانند کسانی که دارای جهش ژن BRCA هستند، انجام می‌شود.

اکثر جراحی‌های ماستکتومی دوبل، از نوع ماستکتومی ساده هستند، اما برخی از بیماران ممکن است انجام جراحی ماستکتومی با حفظ نوک سینه را ترجیح بدهند.

انجام جراحی ماستکتومی برای چه نوع بیمارانی الزامی است؟

بسیاری از زنان مبتلا به سرطان در مراحل اولیه می‌توانند بین جراحی حفظ پستان (BCS) و ماستکتومی یکی را انتخاب کنند. ممکن است بیمار ماستکتومی را به‌عنوان راهی برای از بین بردن تمام انواع سرطان در سریع‌ترین زمان ممکن ترجیح دهد. اما واقعیت این است که در بیشتر موارد، ماستکتومی شانس بهتری برای بقای طولانی مدت در مقایسه با BCS به شما نمی‌دهد.

پژوهش‌های انجام‌شده روی هزاران زن در طی بیش از 20 سال نشان می‌دهد که وقتی BCS همراه با پرتودرمانی انجام می‌شود، نتیجه‌ای مشابه ماستکتومی را ارائه می‌دهد.

در اغلب مواقع، انجام جراحی ماستکتومی در بیمارانی توصیه می‌شود که:

  • قادر به انجام پرتودرمانی نیستند
  • به جای پرتودرمانی، جراحی گسترده‌تر را ترجیح می‌دهند
  • سابقه درمان سرطان پستان با پرتودرمانی دارند
  • سابقه BCS با اکسیزیون مجدد دارند که سرطان را به‌طور کامل حذف نکرده است
  • بیمارانی که دو یا چند ناحیه سرطان در ربع‌های مختلف یک سمت از سینه (چند مرکزی) دارند، که به اندازه کافی به هم نزدیک نیستند
  • بیمارانی که تومور بزرگ‌تر از 5 سانتی‌متر (2 اینچ) یا تومور بزرگ نسبت به اندازه کلی سینه دارند
  • بیمارانی که باردار باشند و در دوران بارداری به پرتودرمانی نیاز پیدا کنند (خطر آسیب به جنین طی مراحل پرتودرمانی وجود دارد)
  • بیمارانی که عامل ژنتیکی مانند جهش BRCA دارند که شانس ابتلای بیمار به سرطان مجدد را افزایش می‌دهد
  • بیمارانی که مبتلا به بیماری‌های حاد بافت همبند، مانند اسکلرودرمی یا لوپوس هستند. چنین بیماری‌هایی ممکن است بیمار را به عوارض جانبی پرتودرمانی حساس کند.
  • بیمارانی که سرطان سینه التهابی دارند

برای بیمارانی که نگران بازگشت سرطان سینه هستند، درک این نکته حائز اهمیت است که انتخاب روش جراحی ماستکتومی، به جای جراحی حفظ پستان در کنار پرتودرمانی، تنها خطر ابتلا به سرطان پستان دوم را در همان سینه کاهش می‌دهد. انجام جراحی ماستکتومی لزوماً احتمال عود سرطان در سایر قسمت‌های بدن، از جمله سینه مخالف را کاهش نمی‌دهد.

ترمیم و بازسازی سینه پس از جراحی ماستکتومی

پس از انجام جراحی، ممکن است برخی بیماران بخواهند که برجستگی سینه را بازسازی کنند تا ظاهر سینه به حالت طبیعی بازگردد. به فرایند ترمیم برجستگی و ظاهر سینه عمل بازسازی سینه گفته می‌شود.

با وجود اینکه نتایج جراحی ممکن است برای هر یک از بیماران متفاوت باشد، اما اکثر بیماران ماستکتومی می‌توانند عمل بازسازی سینه را انجام دهند. عمل بازسازی سینه را می‌توان همزمان با ماستکتومی یا مدتی بعد از حذف بافت سینه انجام داد.

اگر به فکر انجام جراحی ترمیمی یا بازسازی سینه هستید، بهتر است که قبل از انجام جراحی با پزشک معالجتان و جراحان پلاستیک مجرب مشورت کنید. حتی اگر عمل ترمیم را بلافاصله پس از جراحی ماستکتومی انجام ندهید، مشورت کردن با پزشکان متخصص به تیم‌های جراحی فرصت می‌دهد‌ تا بهترین فرایند درمان را برای شما برنامه‌ریزی کنند.

به‌علاوه، شرکت‌های بیمه معمولاً هزینه عمل بازسازی سینه را پوشش می‌دهند، اما به هرحال بهتر است که با شرکت بیمه‌تان مشورت کنید تا از روند پوشش هزینه‌های جراحی به‌طور کامل مطلع شوید.

برخی از بیماران خانم ترجیح می‌دهند که جراحی ترمیمی انجام ندهند. استفاده از پروتز سینه برای خانم‌هایی که می‌خواهند بدون انجام جراحی ترمیمی شکل طبیعی سینه را در زیر لباس حفظ کنند، گزینه مناسبی است. با این حال، برخی از خانم‌ها با تغییر شکل برجستگی سینه و نبود عضو مشکلی ندارند.

هدف از جراحی بازسازی سینه، بازگرداندن یک یا هر دو سینه به شکل، ظاهر، تقارن و اندازه طبیعی پس از ماستکتومی، لامپکتومی یا ناهنجاری‌های مادرزادی است. بازسازی سینه اغلب شامل چندین روش است که طی مراحل مختلف انجام می‌شود و می‌تواند همزمان با جراحی ماستکتومی یا در تاریخی پس از آن انجام شود.

بازسازی سینه به‌طور کلی به دو دسته تقسیم می شود: بازسازی مبتنی بر ایمپلنت یا بازسازی فلپ (استفاده از بافت سایر اندام‌های بدن).

بازسازی ایمپلنت به ایمپلنت سینه برای کمک به تشکیل یک برجستگی سینه جدید متکی است. بازسازی فلپ (یا اتولوگ) از بافت خود بیمار از قسمت دیگری از بدن برای تشکیل یک سینه جدید استفاده می‌کند.

برای انتخاب بهترین روش بازسازی سینه عوامل مختلفی که در زیر به آن‌ها اشاره شده است در نظر گرفته می‌شوند:

  • نوع جراحی ماستکتومی
  • سایر روش‌های درمان سرطان
  • تیپ بدنی بیمار

اگر فقط یک سینه تحت تأثیر قرار گرفته باشد، ممکن است به تنهایی بازسازی شود. علاوه بر این، لیفت سینه، کوچک کردن سینه یا بزرگ کردن سینه ممکن است برای سینه مقابل توصیه شود تا تقارن اندازه، شکل و موقعیت هر دو سینه بهبود یابد.

فرایند بهبودی پس از انجام جراحی ماستکتومی

به‌طور کلی، زنانی که تحت جراحی ماستکتومی قرار می‌گیرند، 1 یا 2 شب در بیمارستان می‌مانند و بعد از آن ترخیص می‌‌شوند. مدت زمان بهبودی پس از جراحی ماستکتومی به روش انجام جراحی بستگی دارد و ممکن است برخی از بیماران در خانه نیز به کمک نیاز داشته باشند.

اکثر بیماران باید پس از بازگشت به خانه فعالیت نسبی داشته باشند و اغلب در عرض حدود 4 هفته می‌توانند به فعالیت‌های عادی خود بازگردند. با این وجود، اگر عمل ترمیم و بازسازی سینه نیز انجام شده باشد، زمان نقاهت طولانی‌تر است و ممکن است ماه‌ها طول بکشد تا بیمار به روند معمول پیش از انجام جراحی ماستکتومی و انجام کامل فعالیتهای روزانه برگردد.

توصیه می‌شود که درباره نحوه مراقبت و پرستاری از محل جراحی و بازوها از تیم مراقبت‌های پزشکی سوال کنید. معمولاً پس از ترخیص از بیمارستان دستورالعمل‌های کتبی در مورد مراقبت‌های بعد از جراحی ماستکتومی را دریافت خواهید کرد. دستورالعمل‌ها شامل مواردی هستند که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌شود:

  • نحوه مراقبت از محل جراحی و انجام پانسمان
  • ‌در صورتی که لوله تخلیه جای‌گذاری شده باشد، نحوه مراقبت از لوله تخلیه ذکر شده است (لوله‌ی تخلیه لوله‌ای پلاستیکی یا لاستیکی است که از محل جراحی خارج می‌شود و به یک توپ لاستیکی نرم متصل است، که مایعی را که در طول بهبودی ایجاد می‌شود جمع می‌کند)
  • نحوه تشخیص بروز عفونت و علائم آن
  • نحوه حمام و دوش‌گرفتن بعد از انجام جراحی ماستکتومی
  • تماس با پزشک یا پرستار در صورت نیاز
  • زمان به‌کارگیری مجدد بازو و نحوه انجام تمرینات بازو برای جلوگیری از سفت شدن عضلات
  • زمان مناسب استفاده مجدد از سوتین
  • زمان مناسب استفاده از پروتز، شرح انواع پروتزهای مورد استفاده در بیمارانی که تحت جراحی ماستکتومی قرار گرفته اند
  • چگونگی استفاده از داروها، از جمله داروهای ضددرد و آنتی بیوتیک‌ها
  • محدودیت در فعالیتها و اعمالی که در دوران نقاهت نباید انجام دهید
  • نحوه مواجهه با احساسات ناخوشایند و دردناک یا بی‌حسی در سینه و بازو
  • نحوه مواجه با احساساتی که بیمار درباره ظاهر جدید بدن تجربه می‌کند
  • زمان قرار ملاقات بعدی و مراجعه به پزشک

عوارض جانبی احتمالی جراحی ماستکتومی

احتمال بروز خونریزی و عفونت در محل زخم در تمام جراحی‌ها شایع است. با این حال، عوارض ماستکتومی می‌تواند به نوع جراحی ماستکتومی شما بستگی داشته باشد (جراحی‌های پیچیده معمولاً عوارض جانبی بیشتری دارند). عوارض جانبی جراحی ماستکتومی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • درد یا حساسیت در محل جراحی
  • تورم در محل جراحی
  • تجمع خون در زخم (هماتوم)
  • تجمع مایع شفاف در زخم (سروما)
  • محدودیت در حرکات بازو یا شانه
  • بی‌حسی در قفسه سینه یا نواحی بالای بازو
  • درد نوروپاتیک (عصبی)، که گاهی اوقات به‌عنوان سوزش یا تیر کشیدن در محل توصیف می‌شود،
  • اگر غدد لنفاوی زیر بغل نیز برداشته شوند، عوارض جانبی دیگری مانند لنف ادم (تجمع مایع لنف) ممکن است رخ دهد.

درمان‌های جانبی بعد از جراحی ماستکتومی

ممکن است برخی از بیماران پس از جراحی ماستکتومی از درمان‌های دیگری مانند هورمون درمانی برای کمک به کاهش خطر عود سرطان استفاده کنند. برخی نیز ممکن است پس از جراحی به شیمی درمانی یا درمان هدفمند نیز نیاز داشته باشند. در صورت نیاز بیمار به درمان هدفمند، پرتودرمانی و یا هورمون درمانی معمولاً تا پایان شیمی درمانی به تعویق می‌افتد. اگر تحت جراحی ماستکتومی قرار گرفته اید بهتر است با پزشک‌تان درباره‌ی فرایندهای درمانی پس از جراحی گفتگو کنید.

مشکلات جنسی بعد از جراحی ماستکتومی و تخلیه کامل سینه

در پژوهشی که در مجموع، روی 149 زن مبتلا به سرطان سینه و 149 فرد سالم، در بازه سنی مشابه انجام شد، زنان مبتلا به سرطان سینه به‌طور قابل توجهی شش ماه پس از جراحی مشکلات مربوط به برانگیختگی جنسی را گزارش کردند.

همچنین، به‌طور قابل توجهی زنانی که تحت جراحی ماستکتومی قرار گرفته بودند، مشکلات مربوط به میل جنسی، برانگیختگی و توانایی رسیدن به ارگاسم را شش ماه و یک سال پس از جراحی گزارش کردند.

در حالی که در افراد سالم، هیچ تفاوت قابل توجهی در عملکرد جنسی پس از جراحی BCT (جراحی حفظ بافت سینه) یافت نمی‌شود، زنانی که تحت جراحی ماستکتومی قرار گرفتند، به‌طور قابل توجهی مشکلاتی را در زمینه میل جنسی، برانگیختگی، توانایی دستیابی به ارگاسم و شدت ارگاسم گزارش کردند.

اثرات عاطفی انجام جراحی ماستکتومی

سرطان سینه یکی از انواع سرطان‌های شایع در ایالات متحده است، بنابراین بسیاری از زنان در طول زندگی خود تحت ماستکتومی سیمپل یا ماستکتومی دوبل قرار می‌گیرند. اگر شما نیز با تصمیم‌گیری برای انجام جراحی ماستکتومی مواجه هستید، احتمالاً از قبل می‌دانید که انجام ماستکتومی بهترین شانس را برای دست‌یافتن به نتیجه مثبت ارائه می‌دهد.

با این حال، آماده شدن برای عمل و عادت کردن به بدن پس از ماستکتومی می تواند بر سلامت عاطفی و عزت نفس شما تأثیر بگذارد. در ادامه، نگاهی دقیق‌تر به اثرات عاطفی جراحی ماستکتومی خواهیم انداخت.

قبل از ماستکتومی

پس از تصمیم‌گیری برای انجام جراحی، کاملاً طبیعی است که خانم‌ها سیلی از احساسات ناخوشایند را تجربه کنند. بسیاری از بیماران نگران هستند که آیا تصمیم درستی می‌گیرند و در مورد ظاهر جدید بدنشان بدون یک یا هر دو سینه دچار اضطراب می‌شوند. تغییر ظاهر سینه تغییر قابل توجهی است و معمولاً حتی باعث بروز افسردگی، حتی قبل از عمل، می‌شود.

اگر در حال آماده شدن برای جراحی ماستکتومی هستید، بهترین کاری که می‌توانید در این مدت انجام دهید این است که به دنبال حمایت عزیزان خود باشید. همچنین، ممکن است صحبت کردن با روانشناسان حرفه‌ای یا درمانگران باتجربه در کمک به زنان مبتلا به سرطان سینه تأثیرات مثبتی به‌همراه باشد.

پس از ماستکتومی

احتمالاً جراحی ماستکتومی شما با موفقیت انجام شده است و حالا دیگر یکی از نجات‌یافتگان سرطان سینه هستید، اما از حالا به بعد با مجموعه‌ای کاملاً جدید از چالش‌ها روبرو هستید. جدای از عوارض جانبی همراه با روند بهبودی جراحی، بیماران پس از جراحی ماستکتومی در حال عادت کردن به تغییرات ظاهری، نحوه تناسب لباس و بسیاری تغییرات غیرمنتظره دیگر هستند و برای بسیاری از بازماندگان، سخت‌ترین بخش تشخیص سرطان سینه، روزهای پس از انجام جراحی حذف بافت سینه است.

از دست دادن تصویر مثبتی که فرد از ظاهر خودش دارد، یکی از رایج‌ترین اثرات عاطفی زنان پس از جراحی ماستکتومی است. بسیاری از بازماندگان گزارش می‌دهند که احساس جذابیت و زنانگی کم‌تری، به‌خصوص در چشم شریک زندگی‌شان دارند.

به‌عنوان یکی از عوارض روحی و روانی پس از جراحی، بسیاری از بیماران اثرات منفی متعددی بر زندگی جنسی‌شان، به‌دلیل ترس از مواجهه‌ی شریک زندگی با بدن جدیدشان را تجربه می‌کنند.

افسردگی نیز یکی از عوارض روحی شایع پس از جراحی ماستکتومی است. به‌عنوان مثال، بسیاری از بازماندگان سرطان سینه متوجه می‌شوند که انجام خرید لباس‌هایی مانند زیرپوش و حتی لباس شنا بسیار دشوارتر از قبل است. چنین احساساتی می‌تواند احساس از دست دادن و غمگینی را در نجات‌یافتگان تشدید کند.

توصیه می‌شود که در این مدت با دوستان و عزیزانی که از سرطان نیز نجات یافته اند، تماس بگیرید. این افراد می‌توانند از منظر تجربیات مشترک شما را تشویق کنند. همچنین، از سرگرمی‌ها و فعالیت‌های تفریحی قبل از تشخیص بیماری را فراموش نکنید. غوطه‌ور شدن در فعالیت‌هایی که از آن‌ها لذت می‌برید می‌تواند به شما کمک کند خوش‌بین‌تر باشید و اعتماد به نفس بیش‌تری تجربه کنید.